Πού έδυ μου το κάλλος, από την Ράνια Καπετανάκη στο 3ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού

Η περφόρμανς της Ράνιας Καπετανάκη, εμπνευσμένη από το έργο της Λιλής Ζωγράφου Πού έδυ μου το κάλλος, έρχεται στο 3ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού.

Μια αιωνιότητα γίνηκες απουσιάζοντας από τη λαμπερή νιότη μου,
που μάζευε με τις αγρύπνιες, που θάμπωνε
αφού δεν καταύγαζε πια τη λατρεία του βλέμματός σου.

Το έργο

Το άγνωστο και εξαντλημένο έργο της Λιλής Ζωγράφου Πού έδυ μου το κάλλος (εκδ. Γαβριηλίδη) κινείται στα όρια μεταξύ διηγήματος, ποίησης και μονολόγου. Αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που συναντά τον έρωτα σε έναν Γερμανό κατά τη διάρκεια της Κατοχής και που υποχρεώνεται να ζήσει με την ανάμνησή του όταν τα γερμανικά στρατεύματα αποχωρούν. Οι ήρωες του έργου υπερβαίνουν συμβολικά, αλλά και έμπρακτα, τον διαχωρισμό των εθνών και μάλιστα σε συνθήκη πολέμου. Το κάλλος, που μόνο ως συνάρτηση μπορεί να γίνει αντιληπτό, καταδικάζεται σε θάνατο όταν δεν συνυπάρχει. Οι κοινωνικές συμβάσεις και τα πατριαρχικά στερεότυπα, εσωτερικευμένα πια, παραμένουν ικανά να νικήσουν το όνειρο.

Η περφόρμανς

Η site-specific performance Πού έδυ μου το κάλλος πραγματοποιείται στη σιδερένια σκάλα που οδηγεί στη σειρήνα του πολέμου στον Λυκαβηττό. Αποτελεί μια απόπειρα συνομιλίας του ομώνυμου διηγήματος της Λιλής Ζωγράφου με το φυσικό τοπίο και το σώμα της περφόρμερ. Χρησιμοποιώντας σαν υλικά τις αναμνήσεις της ηρωίδας, τα μοναδικά σημαίνοντα του τοπίου, τους ήχους του κοντραμπάσου και ένα κοστούμι που υφαίνει μια παράλληλη αφήγηση της ιστορίας, δημιουργεί ένα νέο έργο όπου ο ρομαντισμός και η σκληρότητα εναλλάσσονται και συνυπάρχουν.

Ένα έργο για τον έρωτα, τον πόλεμο, τη φθορά· για το ιδανικό, το ανυπέρβλητο, το ανέφικτο· για την ουτοπία που δεν μπορεί να αντέξει την πραγματικότητα· που δεν μπορεί παρά να παραμείνει ουτοπία.

Η περφόρμανς δημιουργήθηκε για το 3ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού