Αντώνιος και Κλεοπάτρα, του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στο Θέατρο Φούρνος

Το έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ “Αντώνιος και Κλεοπάτρα” έρχεται στο Θέατρο Φούρνος, σε σκηνοθεσία Φίλιππου Ζαρφειάδη.

ιστορία ξαναγράφεται… από την ίδια την Κλεοπάτρα.

20 χρόνια μετά το τελευταίο ανέβασμα του από τον Σ. Ευαγγελάτο, το θεατρικό αριστούργημα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ “Αντώνιος και Κλεοπάτρα” ανεβαίνει ξανά στο Θέατρο Φούρνος σε ένα έργο για τρεις. Εκείνος “είχε για πρόσωπο τον ήλιο και το φεγγάρι”, εκείνη “ήταν πιο εκθαμβωτική κι από την Αφροδίτη” ενώ το τρίτο πρόσωπο θα σταθεί ανάμεσα στα δύο αυτά πλάσματα άλλοτε σαν “πρόσωπο σκοτεινό με το χαρούμενο μαντάτο” κι άλλοτε σαν μοίρα “που συνεχώς χώνει το μαχαίρι”. Η ζωντανή μουσική κρουστών οργάνων της παράστασης δημιουργεί ένα ξεχωριστό ηχοτοπίο και μεταφέρει τον θεατή σε έναν κόσμο ερωτικό και παθιασμένο δύο ανθρώπων που διψάνε όχι για εξουσία, όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης της παράστασης Φίλιππος Ζαρφειάδης, αλλά για μια ζωή πέρα από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις.

«Ακόμα δεν με ξέρεις;»

Τα “πέπλα” της Ανατολής σκιάζουν μια από τις πιο αινιγματικές προσωπικότητες της ανθρώπινης ιστορίας, την Κλεοπάτρα. Μια γυναίκα που σαγήνευσε τους Ρωμαίους αυτοκράτορες κι όχι μόνο, μια γυναίκα που η εικόνα της στοίχειωσε τους καλλιτέχνες και τους ιστορικούς ανά τους αιώνες. Ποια είναι άραγε η πραγματική Κλεοπάτρα; Οι θεατές μένουν πάντοτε με την απορία πότε παίζει θέατρο και πότε φοράει το πραγματικό της πρόσωπο. Τι να κρύβεται πίσω από το φαντασμαγορικό κούρεμα των μαλλιών της ή πέρα από την επιβλητική ομορφιά της; Ποιοι να είναι άραγε εκείνοι «οι αθάνατοι καημοί» που «σαλεύουν» μέσα της και που η ίδια τους θυμάται λίγο πριν το πικρό της τέλος; Η Κλεοπάτρα είναι μια σαγηνευτική, ακαθόριστα επικίνδυνη και συναρπαστική θεατρική φιγούρα, είναι ένας από τους γοητευτικότερους γυναικείους ρόλους.

«Πολλά εγκυμονούν ετούτοι οι καιροί…»

Σημείωμα του σκηνοθέτη
Σε μια εποχή που ακόμα και μια απλή χειραψία οδηγεί σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις, το θεατρικό έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ “Αντώνιος και Κλεοπάτρα” ξεχειλίζει από αυτό που έχουμε ανάγκη όλοι μας σήμερα, τόσο στη χώρα μας όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, τον έρωτα και την πραγματική, ουσιαστική επαφή. Ένας άντρας και μια γυναίκα αψηφούν τα κελεύσματα της εξουσίας μόνο και μόνο για να παραμείνουν μαζί. Ο Αντώνιος ξεχνά την αυτοκρατορία, της οποίας ηγείται, ενώ η Κλεοπάτρα ριψοκινδυνεύει «να ερημώσει ολόκληρη η Αίγυπτος» αρκεί να μπορεί να διεκδικήσει το δικαίωμα της στον έρωτα. Η ομάδα μου κι εγώ είχαμε ως όχημα τον ποιητικό λόγο του Σαίξπηρ και ανακαλύψαμε τη διαχρονικότητα του έργου του. Μα πώς ο άνθρωπος αυτός μπόρεσε πριν 400 χρόνια να μιλήσει με χειρουργική ακρίβεια για το σήμερα; Η απάντηση στο δύσκολο αυτό ερώτημα πιστεύω πως έγκειται στην “ανοιχτότητα” του έργου του. Δεν φιλοδοξεί να δώσει απαντήσεις αλλά να γεννήσει ερωτήματα για τη φύση του Ανθρώπου… ακόμα και για την ισότητα των δύο φύλων. Ασύλληπτο κι όμως αληθινό. Η παράσταση «Αντώνιος και η Κλεοπάτρα» ευτύχησε στη σκηνή στα χέρια του Peter Brook, της Helen Mirren και της Judi Dench αλλά στην Ελλάδα γνώρισε αρκετές αποτυχίες εξαιτίας ίσως των στερεοτύπων που ακολουθούν τα δύο ιστορικά αυτά πρόσωπα. Στερεότυπα που η εποχή μας είναι έτοιμη πια να σπάσει και να τα αφήσει μια για πάντα στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.