Με χαρά, η γκαλερί Άλμα παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Capten, “Libido”.
Θραύσματα Αγάπης / Θραύσματα Θαυμάτων
To δριμύ χιούμορ του Capten ενέχει αγάπη· είναι αγάπη. Η γυμνότητα, αν και θελκτική, μοιάζει ευπρεπώς ενδεδυμένη. Ο συνδυασμός των χρωμάτων της ερωτικής επιθυμίας, η παλέτα της libido, στα έργα του, καίτοι καμώνεται ότι φλερτάρει με το kitsch, ουσιαστικά ερωτοτροπεί με το sacré, με το ιερό. Ξέρει να ξεγελάει ο Capten, αυτό είναι το παιχνίδι που παίζει, με κάθε σοβαρότητα, στην τέχνη (του). Μπάζει το σημαντικό, το ουσιώδες, το καίριο από την πίσω πόρτα. Νουθετεί αλλά χωρίς να φαίνεται, λες και νουθετεί ένας πλακατζής ταχυδακτυλουργός. Ναι, κυρίες και κύριοι, είναι funny, είναι διασκεδαστικό αλλά είναι εξόχως σοβαρό.
Δύο μυθιστορήματα φτιαγμένα από εικόνες. Ένα δίπτυχο: 1. Η μεσαιωνική ιστορία της Λαίδης Γκοντάιβα [Lady Godiva], που η τόλμη της να καλπάσει γυμνή στους δρόμους του Κόβεντρυ οδήγησε στη λυτρωτική μείωση των φόρων στην περιοχή, όπως την αφηγείται ο Capten, μετατρέποντας μάλιστα τον θρυλικό Peeping Tom, τον ράφτη που την είδε γυμνή, και που το όνομά του έγινε συνώνυμο του ηδονοβλεψία, σε ένα χορευτικό σύνολο από οφθαλμούς, συνομιλεί με τον μύθο της Αρπαγής της Ευρώπης, και με τη δράση της Αρτέμιδος, της θεάς του κυνηγιού, προστάτιδας των μικρών παιδιών και ζώων, και θεάς του φεγγαριού 2. Μια ανατρεπτική σύγχρονη εκδοχή του Ιωνά, ένα γιγάντιο ψάρι, ένα σκουμπρί/κήτος, που καταπίνει ένα ηδονικό/ιδανικό ερωτευμένο ζεύγος.
Ο Capten, μες στον εγκλεισμό και την καραντίνα, καταφεύγει λυτρωτικά στην Ιστορία και τον Μύθο· και πράττει άριστα. Προσποιείται τον ασεβή, χρησιμοποιεί εκκλησιαστικά λάβαρα και επιγονάτια (πνευματικά ξίφη, θεωρούνται τα επιγονάτια) ως καμβάδες στο πρώτο μέρος του δίπτυχου. Δημιουργεί γλυπτά και ζωγραφικά κολάζ πάνω σε γαλάζια και ροζ βελούδα στο δεύτερο μέρος. Η libido ανθίσταται στον ζόφου του εγκλεισμού με έναν πανηγυριώτικο post-pop οργασμό φαντασίας και επίμονης καλλιτεχνικής εργασίας· τα έργα είναι λεπταίσθητα και φτιαγμένα με διάθεση λεπτουργίας, με έναν μόχθο που είναι παιγνιώδης και πείσμων. Είναι θραύσματα θαυμάτων που συγκροτούν ένα βιτρό όπου το φως τρεμοπαίζει και διαχέεται, ενώ οι μορφές, ιδίως στο δεύτερο δίπτυχο φέρνουν στο νου αυτές του Σαγκάλ που, θαρρείς, χορεύουν στον ουρανό — στο έργο του Capten χορεύουν στα ύδατα, θυμίζοντας τον στοχασμό του Πεντζίκη για τη διαλεκτική θάλασσας και ουρανού.
