Οι Υπηρέτες

Υπόθεση: Βρισκόμαστε το 1895 σε μια εξοχική κατοικία περιτριγυρισμένη από κτήματα στη Ρωσία. Εκεί 2 υπηρέτες προσπαθούν να βάλουν σε οργάνωση τη ζωή και τα όνειρά τους. Ταυτόχρονα εργάζονται για τον επιστάτη Ηλγιά Αφανιάσιεβιτς Σαμράγιεφ, καθώς και για τους επίτιμους καλεσμένους του ιδιοκτήτη του κτήματος Πιότρ Νικολάγιεβιτς Σόριν. Την αδερφή του Ιρίνα Νικολάγεβνα Αρκάντινα, τον αμφίθυμο γιο της Κονσταντίν Γαβριίλοβιτς Τρέπλιεφ και ένα σωρό άλλους ανθρώπους που με την δραματικότητα και την υπερβολή τους δεν τους αφήνουν σε ησυχία.

Η παράσταση είναι μια υπαρξιακή κωμωδία που εμπνέεται από τον Γιάκωφ, ένα σχεδόν βουβό ρόλο του θεατρικού έργου Γλάρος του Άντον Τσέχωφ. Η παρουσία του στον Γλάρο είναι τόσο μικρή που αν αφαιρεθεί, όπως και συνήθως συμβαίνει, δεν αλλάζει τίποτα από το έργο. Εστιάζοντας στην παρουσία τέτοιων «ασήμαντων» ανθρώπων και τοποθετώντας τους στο κέντρο της δράσης, παρακολουθούμε μέσα από τα δικά τους μάτια τα γεγονότα στο κτήμα του Σόριν. Πόσο «ζωή» επιτρέπεται στους υπηρέτες; Προλαβαίνουν να ονειρευτούνε και να σχεδιάσουν ένα καλύτερο αύριο ή η οριακά βουβή τους παρουσία στην δομή του Γλάρου, αντικατοπτρίζει και την φίμωσή τους σε σχέση με τα δικαιώματα, τις επιθυμίες, και την ίδια τους την ύπαρξη;


Στην πρώτη τους συνεργασία οι ομάδες The Prodigy Theatre Company και Naif χρησιμοποιούν ως αφορμή το έργο του Τσέχωφ για να εξερευνήσουν το ζήτημα του ανθρώπου που υπηρετεί. Του ανθρώπου που δεν μοιάζει αρκετά σημαντικός για να «πρωταγωνιστήσει». Πόση θεατρική, κι όχι μόνο, αξία έχει μια αφανής ανθρώπινη ύπαρξη;

Το κείμενο, που ανεβαίνει για πρώτη φορά, δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια των προβών με την τεχνική της Δραστικής Ανάλυσης (Active Analysis) του Κονσταντίν Στανισλάφσκι.