ΤΙ ΕΙΔΕ Ο ΜΠΑΤΛΕΡ (ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ)

«Οι φυσικοί διάλογοι, οι κλιμακωτές επαναλαμβανόμενες ανατροπές και οι έξυπνες ατάκες, είναι

μερικά από τα στοιχεία που κάνουν την παράσταση να ξεχωρίζει… και το θεατή να ζει την απόλυτη

μαγεία που του προσφέρει απλόχερα η συγκεκριμένη κωμωδία, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του.»

Σ ΄αυτή την κωμωδία ο πανικός είναι διάχυτος, καθώς η λονδρέζικη κοινωνία αποσυντίθεται μαζί με τους υποκριτικούς αναλυτές της.

Στην ψυχιατρική κλινική του κυρίου Πρέντις έρχεται μία νεαρή κοπέλα με σκοπό να δουλέψει ως γραμματέας. Ο ψυχίατρος όμως έχει άλλες βλέψεις. Την ίδια στιγμή φτάνει στην κλινική η σύζυγος του κυρίου Πρέντις έπειτα από ένα ξέφρενο πάρτι, κυνηγημένη από ένα νεαρό απατεώνα που την εκβιάζει. Το αλαλούμ συμπληρώνεται με την άφιξη ενός ψυχικά διαταραγμένου κρατικού ελεγκτή για επιθεώρηση στην κλινική κι ενός αστυνόμου που ψάχνει απεγνωσμένα το χαμένο μέλος από το άγαλμα του Ουίστον Τσόρτσιλ. Μια ξέφρενη κωμωδία γεμάτη γέλιο και ανατροπές, που σατιρίζει με καυστικό τρόπο τα ήθη της σύγχρονης κοινωνίας.

Σαν όλους τους σημαντικούς σατιριστές, ο Όρτον ήταν ρεαλιστής. Πάντα έτοιμος να εκφέρει, να εκθέσει, αυτό που γενικά οι άλλοι δεν τολμούν να πουν. Γέννημα θρέμμα της δεκαετίας του '60, κατέγραψε τις δονήσεις της εποχής του, στιγματίζοντας καίρια την αστική τάξη και την αχαλίνωτη ελευθεριότητά της μέσα από μια απλούστατη φαρσική πλοκή που διαθέτει, όμως, αναρχικό χιούμορ, καταιγιστικούς ρυθμούς, και κυρίως παιγνιώδη αλλά σκληρή γλώσσα. Ο ίδιος, εξάλλου, πίστευε ότι «οι λέξεις είναι πιο δραστικές από το πράττειν - στα κατάλληλα χέρια τα ρήματα και τα ουσιαστικά είναι ικανά να προκαλέσουν πανικό».