Η ομαδική εικαστική έκθεση «Αγάπα ως εαυτόν» σε διοργάνωση του Μουσείου Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου και επιμέλεια της Ίριδας Κρητικού παρουσιάζεται στο Σεράφειο Δήμου Αθηναίων.
Στο πλαίσιο της παρουσίασης της έκθεσης «Αγάπα ως Εαυτόν», διοργανώνεται στρογγυλή τράπεζα με τη συμμετοχή του ιδρυτή του Μουσείου Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου Κωστή Σχιζάκη, της ιστορικού τέχνης Ίριδας Κρητικού, του Γιάννη Σπανούδη, ιδρυτή & διευθυντή του KROMA Magazine καθώς και εικαστικών που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση, με θέμα «Η διαδικασία της μοναχικής δημιουργίας στο εργαστήριο σε αβέβαιους καιρούς».
Η ιδέα ενός τρίτου και τελευταίου μέρους μιας τριλογίας με αφετηρία και απόληξη την πολυπλοκότητα και τα διαφορετικά πρόσωπα της επιθυμίας, της αποδοχής και -εντέλει- της αγάπης και προορισμό το Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου, έργο ζωής του συλλέκτη Κωστή Σχιζάκη και της γυναίκας του Ειρήνης Σχιζάκη, είχε ήδη σχεδιαστεί πριν τον Μάρτιο του 2020 και το πρώτο lock down της χώρας. Δύο περίπου χρόνια μετά, τόσο ο τίτλος όσο και το περιεχόμενο της παρούσας έκθεσης, αποκτούν επιπλέον προσλαμβάνουσες και μια διαφορετική σημασία.
“I paint self-portraits because I am so often alone, because I am the person I know best”. Frida Kahlo
Σε συνέχεια της έκθεσης «Έρως-Ήρως» και της έκθεσης «Αγάπα με αν τολμάς» (“Aime moi… Si tu peux!” / “Love me if you dare”), που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών με ιδιαίτερη επιτυχία στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Αθήνα (Ελληνικός Κόσμος του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού και Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης αντίστοιχα), η θεματική του «Αγάπα ως Εαυτόν», επίκαιρη όσο ποτέ, αναπτύσσεται με έναν διαφορετικό αλλά ενδεχομένως ακόμη πιο γόνιμο και διηνεκώς έγκυρο τρόπο και άξονα σκέψης. Διαμορφώνεται εν κατακλείδι, ως ιδέα μετάβασης από την τρυφερότητα, τον έρωτα και το πάθος για τον άλλο στην ανάγκη επανεκτίμησης του εγώ και επανασυμφιλίωσης με το είναι, σε μια εποχή περιορισμών και ψιθύρων, επανεκτιμήσεων του εαυτού και του άλλου και συνεχών απολογισμών.
“I loathe my own face, and I’ve done self-portraits because I’ve had nobody else to do”. Francis Bacon
Το κοίταγμα στο καθρέφτη, όσο δύσκολο και αν είναι, η ενσυναίσθηση -η κατανόηση των αισθημάτων από τον έτερο στο εγώ, η συμφιλίωση και η συντροφικότητα με τον εαυτό, η κατανόησή του και η αποδοχή του από την αρχή, σε συγκερασμό με την αγωνία της επιβίωσης, εντοπίζονται στα έργα της έκθεσης ως οι φυσικές και ψυχικές συνθήκες που διατρέχουν την ύπαρξη των περισσότερων εξ ημών τους τελευταίους μήνες, το βίωμα μιας διαφορετικής και πρωτόφαντης οντότητας εσωτερικού χρόνου και πιθανόν ανακατατάξεων.
Στην έκθεση συμμετέχουν:
Κώστας Αγγελάκης, Γιάννης Αδαμάκης, Χρήστος Αλατσάκης, Δημήτρης Αναστασίου, Δημήτρης Ανδρεαδάκης, Γιώργος Ανδρούτσος, Νεκτάριος Αποσπόρης, Άννα Αχιλλέως, Κάτια Βαρβάκη, Νίκος Βισκαδουράκης, Μαρίνα Βλαχάκη, Ειρήνη Βογιατζή, Μάριος Βουτσινάς, Στρατηγούλα Γιαννικοπούλου, Μαρία Γρηγοριάδη, Δικαία Δεσποτάκη, Μαρία Διακοδημητρίου, Φραγκίσκος Δουκάκης, Κωνσταντίνος Έσσλιν, Απόστολος Ιτσκούδης, Μηνάς Καμπιτάκης, Βούλα Καραμπατζάκη, Νίκος Κιτμερίδης, Νικόλας Κληρονόμος, Νίκος Κόνιαρης, Μάρω Κορνηλάκη, Σοφία – Ρόουζ Κοσμίδου, Ελένη Κυριαζοπούλου, Νίκος Λεοντόπουλος, Βασίλης Λιαούρης, Janet Λιοδάκη, Λυδία Μαργαρώνη, Μάνος Μπατζόλης, Γιάννης Μπεκιάρης, Χαρίτων Μπεκιάρης, Γεωργία Μπλιάτσου, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Ρούλη Μπούα, Γεύσω Παπαδάκη, Μαρία Πάστρα, Στέλιος Πετρουλάκης, Αχιλλέας Πιστώνης, Αίγλη Πλάτωνος – Κούτσερα, Νίκη Πρόκου, Ράνια Ράγκου, Βασίλης Σούλης, Μαρίνα Στελλάτου, Αντώνης Τιτάκης, Βάσω Τρίγκα, Kατερίνα Τσεμπελή, Βιργινία Φιλιππούση, Βασιλική Φίλου, Αθηνά Χατζή, Βασίλης Χατζής, Νίκος Χιωτίνης, Nικόλας Χριστοφοράκης, Αριστείδης Χρυσανθόπουλος.
