Η Γκαλερί Άλμα παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Σταμάτη Θεοχάρη με τίτλο “Made in Heaven”.
έκθεση “Made in Heaven” εγκαινιάζεται την Πέμπτη 7 Απριλίου.
Ο ροζ φαντασιακός κόσμος του Σταμάτη Θεοχάρη φαίνεται να επηρεάζεται από την κουλτούρα εκείνων των σαλτιμπάγκων της ροζ περιόδου του P. Picasso, την pop αισθητική του J. Rosenquist, και την υπερρεαλιστική καταγραφή της φόρμας του R. Magritte.
Με μια προσεκτική παρατήρηση βλέπουμε εγκιβωτισμένες αφηγήσεις. Το κάδρο ζει μέσα στο κάδρο, πίσω από διακοσμητικά και καλειδοσκοπικά σύμβολα. Αναγεννησιακές συνθέσεις και πρότυπα με ηδονοβλεπτικές πόζες, προσπαθούν να μας μεταφέρουν στην γέννηση της απελευθέρωσης του φύλου.
Το χρυσό χρώμα εμφανίζεται και επαναλαμβάνεται, μεταφέροντάς μας σε έναν παράλληλο μεταβυζαντινό άχρονο τόπο. Με αυτόν τον τρόπο ο Σταμάτης προσωποποιεί την έννοια του gender fluid και την αναγάγει σε μια καθολικότητα. Την μετατρέπει σε λατρευτική εικόνα, ανεξίτηλη στο χρόνο.
Το ροζ εμφανίζεται με ένα παράδοξο τρόπο, ώστε να σπάσει τα στερεοτυπικά προσχήματα, αλλά και για να μιλήσει για το χρώμα της σάρκας και των γεννητικών οργάνων.
Η πινελιά του είναι συγκροτημένη και αυστηρή, σχεδόν με τυπογραφική ακρίβεια.
Το κεντροβαρές θέμα γίνεται η σύγχρονη εικονοπλασία της Άγιας Τράπεζας που μας μεταφέρει σε ένα θεϊκό ουράνιο τοπίο. Tο δίπολο άντρας γυναίκα ενοποιούνται σε μια ενιαία ύπαρξη. Αυτή η αντίθεση μας εισάγει ζητήματα ταυτότητας και εσωτερικής παρατήρησης.
Όταν το κυρίως θέμα γίνεται ωοειδές, θυμίζει την κύηση ενός εν δυνάμει εαυτού που εκκολάπτεται.
Γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Αιώνιο το ερώτημα των φιλοσοφικών μας αναζητήσεων.
Ο καλλιτέχνης απαντά με τον εσωτερικό κριτή του εαυτού του και θίγει ζητήματα φετίχ και διπολικότητας.
Το περίεργο, όπως θα έλεγε κανείς, το QUEER, η LGBD κοινότητα, το BDSM, η γυναίκα με τα μούσια που ακτινοβολεί κύρος ή η γυναίκα πειρατής, οι μεταμφιέσεις, οι άγγελοι, η ένωση των δυο κεφαλιών, τα δεσμά μέσω σκοινιών και κόμπων, λουλούδια και σεμεδάκια, σωλήνες και αστικό τοπίο, ιαπωνικές αναφορές, γκράφιτι, κόμικς, kinky ρούχα, ζώα όπως πεταλούδες και φίδια, γουρούνια και μύγες, γίνονται ένα παιχνίδι λύτρωσης και απελευθέρωσης από τα δεσμά των κοινωνικών προταγμάτων.
Το χέρι του Σταμάτη γίνεται η τυπογραφική μηχανή ενός ονειροπαρμένου συνειρμικού κόσμου που αντιδρά σε οτιδήποτε κατεστημένο.
Επαναπροσδιορίζει το βλέμμα του θεατή και καταγράφει σαν φωτορεπορτάζ ένα Queer μανιφέστο τσιχλόφουσκας, με αθέατα κομμάτια μιας κρυφής, ευαίσθητης, πονηρής και απελευθερωμένης από προκαταλήψεις, ερωτικής ζωής.
–Νιόβη Κρητικού, Ιστορικός τέχνης, Καλλιτέχνης (Επιμελήτρια της έκθεσης)
