Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος παρουσιάζει ένα μεγάλο αφιέρωμα σε σημαντικές διευθύντριες φωτογραφίας του ελληνικού και του διεθνούς κινηματογράφου, με τίτλο «Με το φακό των γυναικών».
Με το αφιέρωμα «Με το φακό των γυναικών» η Ταινιοθήκη θέλει να αναδείξει το σημαντικό έργο τους και ταυτόχρονα να συμμετάσχει στον ευρύτερο προβληματισμό γύρω από τις ίσες ευκαιρίες, εν προκειμένω σε ένα επάγγελμα που είναι κατ’ εξοχήν ανδροκρατούμενο.
Στο πλαίσιο αυτό θα προβάλλει μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες της Κλερ Ντενί, που πριν λίγες μέρες έφυγε από τις Κάννες με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής για την ταινία της Stars at noon, ενώ θα υποδεχθεί στην Αθήνα την Ανιές Γκοντάρ, διευθύντρια φωτογραφίας της Ντενί, και τη Ντάρια Ντ’ Αντόνιο, στενή συνεργάτιδα του Πάολο Σορεντίνο, η οποία πριν μερικές εβδομάδες απέσπασε το βραβείο καλύτερης φωτογραφίας για το Χέρι του Θεού στα ιταλικά Όσκαρ (τα βραβεία David di Donatello).
Το φεστιβάλ θα υποδεχθεί ακόμα την Μπαμπέτ Μανγκόλτ, συνεργάτιδα της Σαντάλ Ακερμάν, και τις Ελληνίδες διευθύντριες φωτογραφίας Ολυμπία Μυτιληναίου, στενή συνεργάτιδα του Πάνου Χ. Κούτρα (το Dodo τους μόλις προβλήθηκε με επιτυχία στις Κάννες), Κατερίνα Μαραγκουδάκη, την πρώτη γυναίκα διευθύντρια φωτογραφίας που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά και τη νεότερη και ταλαντούχα Χριστίνα Μουμούρη.
Οι ταινίες που προβάλλονται στην Ταινιοθήκη κινηματογραφήθηκαν από σημαντικές διευθύντριες φωτογραφίας του ελληνικού και του διεθνούς κινηματογράφου, ώστε να αναδειχθεί η συμβολή τους, όχι ακριβώς επειδή γεννήθηκαν γυναίκες, αλλά γιατί στον κινηματογραφικό χώρο, όπως άλλωστε και αλλού, το παιχνίδι εξακολουθεί να μην είναι ισότιμο. Επιπλέον, σήμερα που γνωρίζουμε ότι το φύλο είναι ρευστό, μπορούμε ενδεχομένως να αναρωτηθούμε εκ νέου τι μπορεί να σημαίνει το “γυναικείο βλέμμα”.
Η Μπαμπέτ Μανγκόλτ με την Σαντάλ Ακερμάν (Ζαν Ντίλμαν, 1975) δημιούργησαν μια εκδοχή του γυναικείου βλέμματος την εποχή των έντονων φεμινιστικών διεκδικήσεων. Εδώ προβάλλεται Το δωμάτιο (1972), η πρώτη πειραματική ταινία στην οποία συνεργάστηκαν και το ντοκιμαντέρ Νέα από το σπίτι (1976) με τις παράξενες εικόνες του Μανχάταν. Επίσης, προβάλλεται σε ελληνική πρεμιέρα, η ταινία Ζωές των περφόρμερς (1972) της σπουδαίας χορογράφου και σκηνοθέτη Ιβόν Ράινερ, με την οποία η Μανγκόλτ μοιραζόταν τις ίδιες φεμινιστικές και καλλιτεχνικές ευαισθησίες.
Η καταξιωμένη Ανιές Γκοντάρ έχει συνεργαστεί επανειλημμένα και στενά με τη σημαντική Γαλλίδα σκηνοθέτη Κλερ Ντενί και έχει συμβάλει στο χαρακτηριστικό οπτικό ύφος των ταινιών της, όπου οι εικόνες έχουν από μόνες τους μια ποιητική αυταξία. Εδώ προβάλλονται οι βραβευμένες ταινίες Οι λεγεωνάριοι (1999), Οι μπάσταρδοι (2013) και Η λιακάδα μέσα μου (2017).
Η βραβευμένη Ντάρια Ντ’Αντόνιο, συνεργάτις του Πάολο Σορεντίνο (Το χέρι του Θεού, 2021) δηλώνει ερωτευμένη με τη δουλειά της: “είμαι ερωτευμένη με τις ιστορίες, τους ανθρώπους, τους τόπους, το διάβασμα και την παρατήρηση”. Προβάλλονται οι ταινίες, Βάλε κρέας πάνω σου (2019) της Μικέλα Οκιπίντι και Θυμάσαι; (2018) του Βαλέριο Μιέλι.
Για την Ολυμπία Μυτιληναίου η διεύθυνση φωτογραφίας δεν είναι απλώς επάγγελμα αλλά τρόπος ζωής. Μεταξύ άλλων, είναι συνεργάτις του Πάνου Χ. Κούτρα (Στρέλλα, Dodo). Προβάλλονται 7 μικρού μήκους ταινίες που έχει κινηματογραφήσει, καθώς κι η ταινία Ακόμα κρύβομαι για να καπνίσω (2016) της Ραϊάνα Ομπερμάγιερ.
Η Κατερίνα Μαραγκουδάκη έχει μακρά επαγγελματική εμπειρία και καταξίωση στον θεατρικό φωτισμό και στη διεύθυνση φωτογραφίας. Ήταν η πρώτη γυναίκα διευθύντρια φωτογραφίας που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη μεγάλου μήκους ταινία Πριν το τέλος του κόσμου του Παναγιώτη Μαρούλη το 1996. Προβάλλεται επίσης το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Πρέσπα-Σταγόνες υδάτινων κόσμων (2021) της Ανδρονίκης Χρηστάκη.
Τέλος, η Χριστίνα Μουμούρη, γνωστή για την ταινία Ζίζοτεκ (2019) του Βαρδή Μαρινάκη, κινηματογράφησε το βραβευμένο ντοκιμαντέρ για μια φαβέλα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, Ευτυχισμένοι πρίγκιπες (2018) του Πάνου Δεληγιάννη.
