Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρουσιάζει την παράσταση «Το τελευταίο Καλοκαίρι – Ο Φαλκόνε και ο Μπορσελίνο 30 χρόνια μετά…», μια ιδέα του Σιμόνε Λούλιο σε σκηνοθεσία Κιάρα Καλεγκάρι.
Το 1992 υπήρξε δραματική, σημαδιακή χρονιά που άλλαξε για πάντα την ιστορία της Ιταλίας. Η χρονιά που η Κόζα Νόστρα δολοφόνησε τον Τζοβάνι Φαλκόνε και τον Πάολο Μπορσελίνο στην Σικελία.
Η παράσταση «Το τελευταίο Καλοκαίρι Ο Φαλκόνε και ο Μπορσελίνο 30 χρόνια μετά…» εξιστορεί τους τελευταίους μήνες της ζωής των δυο γενναίων δικαστών από το Παλέρμο.
Το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με την υποστήριξη του Συνδέσμου Αποφοίτων Ιταλικών Πανεπιστημίων – ΣΕΠΙ, θα ανεβάσουν στη σκηνή του Ιδρύματος την Τρίτη 17 Μαΐου στις 10.00 & στις 21:00 ένα ψηφιδωτό γεγονότων, μια λεπτεπίλεπτη αλληλουχία ειρωνικών και πικρών, καθώς δημόσιων και ιδιωτικών στιγμών. Οι δυο άνδρες, μακριά από μύθους και επισημότητες, θέτουν ερωτήματα και αφηγούνται την ιστορία τους, έρχονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους και με τους θεατές, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τις σημαντικότερες στιγμές της φιλίας τους και ταυτόχρονα της Ιταλικής ιστορίας.
Η παράσταση αρχίζει από το τέλος. Από τον θάνατό τους.
Πάνω στη σκηνή θα βρίσκονται μόνο δυο ηθοποιοί με φόντο μια πολύ λιτή σκηνογραφία γιατί τον κυρίαρχο ρόλο πρέπει να έχουν ο λόγος, ο θεατρικός λόγος, η φωνή που μιλάει στο μικρόφωνο, λόγια που γράφονται με γραφομηχανή, που αναπαράγονται με μαγνητόφωνο, που ενίοτε σιωπούν μπροστά στις αναμνήσεις.
Ένα ταξίδι στον χρόνο με δυο εξαιρετικούς ξεναγούς και ένα ερώτημα που αιωρείται: τι πρέπει να κάνουμε εμείς τώρα;
Γνωστά και άγνωστα γεγονότα, δημόσια και ιδιωτικά, σημαδεύουν τον Γολγοθά των δυο δικαστών και αφηγούνται πέρα από την ψυχρότητα του δημοσιογραφικού ρεπορτάζ, χωρίς όμως συναισθηματισμούς, τη δύναμη ψυχής, την ανθρωπιά και τη βαθιά προσήλωση στο καθήκον των δυο ανδρών.
Ταυτόχρονα μας παρουσιάζουν στιγμές ανεμελιάς, την ειρωνική διάθεσή τους, τον θυμό τους και κυρίως τη μοναξιά στην οποία καταδικάστηκαν. Πρόκειται για την παρακαταθήκη δυο απλών ανθρώπων και όχι δυο ηρώων.
Ο Κλαούντιο Φάβα μας παρουσιάζει τον Τζοβάνι Φαλκόνε και τον Πάολο Μπορσελίνο μέσα από το γνήσιο πρίσμα της καθημερινής τους ζωής, πέρα από την επίσημη και ηρωοποιημένη εικόνα τους, όχι για να τους υπονομεύσει αλλά για να παρουσιάσει στο κοινό την ενδελεχή εικόνα της ανθρώπινης διάστασής τους.
