Μετά την μεγάλη επιτυχία του πρώτου κύκλου παραστάσεων της Κρητικοπούλας τον περασμένο Νοέμβρη, η κωμική όπερα του Σπύρου Σαμαρά επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή για οκτώ νέες παραστάσεις από τις 24 Μαρτίου. Τη σκηνθεσία υπογράφει ο Πέτρος Ζούλιας.
Το έργο εξυμνεί τον έρωτα και μιλά για την επανάσταση στα χρόνια της ενετοκρατίας. Με έρωτες, τραγούδια, χορό η Κρήτη γιορτάζει την επανάσταση της και οι πρωταγωνιστές την ένωση τους. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην ενετοκρατούμενη Κρήτη( 1211-1715). Ωστόσο, θεωρείται οτι οι κρητικές επαναστάσεις στα τέλη του 19ουαιώνα, η ίδρυση της Κρητικής Πόλιτείας (1896-1913) και, τελικά, η έννωση της με την υπόλοιπη Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13, αποτέλεσαν αφορμή για τη δημιουργία του έργου.
Πυρήνας της ιστορίας η όμορφη Αρετή, η οποία μεταμορφώνεται σε Μανωλιό για τις ανάγκες του αγώνα παίρνοντας εκδίκηση για τον αδελφό της, τον οποίο απαγχόνισαν οι Ενετοί. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει να αποσπάσει από τον Ενετό Δούκα της Κρήτης προνόμια για τους συμπατριώτες της. Με φόντο την πολιτική αυτή διάσταση, δημιουργούνται μια σειρά αισθηματικών ιστοριών, που οδηγούν σε κωμικές καταστάσεις. Ο Σαμάρας προκειμένου να σκιαγραφήσει τη σχέση Ελλήνων-Ενετών αντιπαραβάλει δύο διαφορετικά μουσικά ιδιώματα: το «ελληνικό» με το «ευρωπαϊκό». Το ζεύγμα «ελληνικότητα-κοσμοπολιτισμός» κυριαρχεί στις αρχές του αιώνα στο χώρο της λογοτεχνίας, των τεχνών γενικότερα, αλλά και στο χώρο της ιδεολογίας και της πολιτικής. Ο Σαμάρας, ως εκφραστής του κοινωνικού περίγυρου καταφέρνει να παντρέψει αρμονικά και τα δύο αυτά στοιχεία.
Τα πρώτα χορωδιακά, είναι γραμμένα στο ρυθμό του πεντοζάλη, καθορίζοντας το χώρο -κρητική ύπαιθρος-, αλλά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των Κρητικών: λεβεντιά, ηρωισμό, πατριωτισμό, πόθο για ελευθερία και έρωτα. Το «ευρωπαϊκό» ιδίωμα χαρακτηρίζεται από τη χρήση εμβατηριακών και χορευτικών ρυθμών, κυρίως του βαλς και της πόλκας, οι οποίοι αποτελούν το βασικό ρυθμικό στοιχείο της βιεννέζικης οπερέτας.
Ο Σαμάρας έγραψε την Κρητικοπούλα, έναν περίπου χρόνο πριν από το θάνατό του, ενώ το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1916 στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών. Σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, η παράσταση σημείωσε εξαιρετική επιτυχία με τον συνθέτη να επευφημείται στο κατάμεστο θέατρο. Μάλιστα, την πρεμιέρα είχε παρακολουθήσει και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας, ο οποίος έχει σημειώσει μεγάλες επιτυχίες στο θέατρο τα τελευταία χρόνια, κλήθηκε από την Λυρική Σκηνή για να αναδείξει τα κωμικά στοιχεία της ιστορίας και τις ιδιαίτερες αποχρώσεις της κωμικής αυτής όπερας. Όπως ο ίδιος σημειώνει: «Πρόκειται για μια πολύ σημαντική και άγνωστη κωμική όπερα που φιλοδοξούμε ότι μετά το ανέβασμα της θα εντάσσεται συχνά στο ρεπερτόριο της Ε.Λ.Σ. Η παράσταση θα προσπαθήσει να τονίσει το κωμικό στοιχείο της σχεδόν σαιξπηρικής της πλοκής, τη νεανικότητα και τη φρεσκάδα της ιστορίας της, με απόλυτο σεβασμό στην ελληνικότητα της ταυτότητας της. Ναι, η Κρητικοπούλα αυθαιρετεί, γιατί περνά πάνω απ' την ιστορία της ενετοκρατίας. Δε μπαίνει σ' αυτήν. Περνά σα συννεφάκι πάνω από τη δύσκολη ιστορική περίοδο και ψάχνει το φως ενός λαμπρού ήλιου. Έχει όπλο της το χιούμορ και σαν την ηρωίδα της, που είναι κορίτσι ντυμένη αγόρι, φοράει στο δράμα της ρούχα κωμικά».
Συγγραφέας: Σπύρος Σαμαράς
Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Παίζουν: Γεωργία Ηλιοπούλου, Ελένη Βουδουράκη, Μαρία Μητσοπούλου, Σοφία Κυανίδου Γιώργος Ματθαιακάκης, Διονύσης Τσαντίνης,Τζούλια Σουγλάκου, Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη, Γιάννης Χριστόπουλος, Νίκος Στεφάνου, Δημήτρης Σιγαλός, Δημήτρης Ναλμπάντης, Κωστής Ρασιδάκης, Ζαφείρης Κουτελιέρης, Παύλος Μαρόπουλος, Παύλος Σαμψάκης
Συντελεστές
Μουσική Διεύθυνση Γιώργος Βράνος
Σκηνοθεσία Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά - Κοστούμια Αναστασία Αρσένη
Φωτισμοί Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Κινησιολογία Φώτης Διαμαντόπουλος
Διεύθυνση Χορωδίας Νίκος Βασιλείου / Νατάσα Αγγελοπούλου
Επιμέλεια μουσικού κειμένου Γιάννης Τσελίκας
Ημέρες παραστάσεων: 24, 30 Μαρτίου & 6,7,20,21,22,29 Απριλίου
Στην παράσταση της Κυριακής 22 Απριλίου, όλες οι κατηγορίες των εισιτήριων διατίθενται με έκπτωση 15%, στο πλαίσιο της κοινωνικής τιμολογιακής πολιτικής της ΕΛΣ.